Trauma's in de zorg

Mathilde Bos was net gediplomeerd toen tijdens een nachtdienst ze een patiënt vond die zich had opgehangen. Ze had nog nooit een dode gezien en heeft nooit meer nachtdiensten durven draaien.

Jaren later zag ze een jonge baby op het consultatiebureau waarvan de moeder dacht dat hij mogelijk iets aan zijn hart zou hebben. Mathilde bekeek de baby goed maar kon niets verontrustends ontdekken. Een dag later was het jongetje overleden. De schok was immens.

Toen ze over deze gebeurtenissen vertelde tegen collega’s en andere (oud) verpleegkundigen kwamen de tongen los. Elke verpleegkundige bleek wel een aantal ‘krassen op de ziel’ te hebben. Traumatische gebeurtenissen die voor een groot deel verzwegen waren en voor en deel ook niet verwerkt. Ze vertelde over de gebeurtenissen in de vakpers om dit taboe te helpen doorbreken (zie artikelen hiernaast).

Huub Buijssen is de voortrekker geweest als het gaat om beleid rond traumaopvang in de zorg. De publicaties van en interviews met Mathilde Bos hebben daaraan zeker een bijdrage geleverd.
Het recht op opvang (en voor instellingen dus de plicht om hiervoor te zorgen) kwam in de jaren ’90 in de CAO. Opvangteams werden ingevoerd binnen veel zorginstellingen.

Cursisten leren binnen deze trainingen taumaopvang hoe een normale verwerking precies verloopt. Tevens leren ze wat ze op welk moment kunnen doen om het slachtoffer zo goed mogelijk te ondersteunen. Praktische hulp en het laten vertellen van het verhaal is in eerste instantie belangrijker dan het doorvragen op gevoelens en emoties. Dat komt later. Binnen een normale verwerking zal de lucht na een week of zes opklaren. Dat wil niet zeggen dat alles vergeten is, verwerking kost tijd.

Mathilde Bos is gastdocent ‘Traumaopvang’ . Tevens heeft ze voor televisie een aantal interviews gegeven met als doel, het taboe rond dit thema te helpen doorbreken.

Boek cadeau

Mathilde Bos haar boek Lesje geleerd? - Indringende ervaringsverhalen van leraren wordt via deze website gratis aangeboden als pdf!